remigro

rĕ-mī̆gro, āre, v. n., to remove or journey back; to go back, return (class.).

I.

Lit.:

facere ut remigret domum,

Plaut. Pers. 4, 6, 3; cf.:

in domum suam,

Cic. Tusc. 1, 49, 118:

in domum veterem e novā,

id. Ac. 1, 4, 13:

in locum,

Lucr. 2, 966. trans Rhenum in suos vicos, Caes. B. G. 4. 4:

in agros,

id. ib. 4, 27 fin.:

Romam,

Cic. Fam. 9, 18, 4.— Absol.:

subitum est ei remigrare Kalendis Quintilibus,

Cic. Fam. 9, 13, 2.—

II.

Trop.:

ad argumentum,

Plaut. Poen. prol. 47:

ad justitiam,

Cic. Tusc. 5, 21, 62:

ad deos (anima sapientis),

App. Dogm. Plat. 2, p. 23, 19. remigrat animus nunc demum mihi, Plaut. Ep. 4, 1, 42.